12 Ag. 2015- VConferenza sul Sevre بعهد نامه ها روی سرزمین ارامنه ره دست عثمانی ها

Convenzione Sevre e altri trattati relazione del Dr. k. Kel Incontro del 10 Agosto 2015 nella sede del HOOSK di Tehran
معاهده سورقاله از ناطق سخنرانی در جاسه روز 9 ام اوت 2015 در محل مرکز تحقیقات و ارشیو ارانمنه تهران -وساله ....................................دکتر ک خ خ773
، رییس جمهور وقت آمریکا، داشتند. او در واقع 771 ارامنه در کنفرانس صلح پاریس مدافع بزرگی چون وودرو ویلسون را دنبال می کرد. ویلسون می کوشید تا دولت آمریکا را به دادن وکالت نامه ای برای 11 سنت و روش گالدستون مسئله ارمنستان راضی کند ولی با مخالفت مجلس سنا، که در آن نمایندگان طرفدار انزوای آمریکا بسیار زیاد بودند، برخورد کرد.
زمانی فکر می کردند که ممکن است آناتولی شرقی تبدیل به کشور خودمختار تحت قیومیت فرانسه شود. ارمنیانی که از قتل عام سال7171م جان سالم به در برده بودند و در سال7171م به سیلیسیه برگشته بودند چنین راه حلی را می خواستند اما مظهر اصلی مسئله ارمنستان همان جمهوری ارمنستان قفقاز و مطالبات آن نسبت به شهرها و والیات مرزی ترکیه بود.
ای. بنسن ، مولف کتاب "هالل و صلیب آهنین")7171م، لندن(، در حین انعقاد عهدنامه ترک مخاصمه گفته بود:
چون ارامنه از تمام ملت های دیگرِ تابع امپراتوری عثمانی جسورتر و ستم دیده تر و رنج کشیده تر هستند متفقین کار آزادسازی خود را از آنان شروع خواهند کرد و اول به آنان خواهند پرداخت.
اما اینچنین نشد. در تمامی طول سال7171م، قدرت های بزرگ نسبت به متحدین خود، که در بحرانی ترین لحظات
جنگ در کنارشان بودند، بی عالقگی نشان دادند.ارمنیان می خواستند که استقالل دولتشان را به رسمیت بشناسند و تسلیحاتشان را تأمین کنند اما هیچ کدام از اینها تحقق نیافتند و در تمامی طول سال7171م تنها گندم آمریکایی آن
هم از سوی بنیاد خیریه خاور نزدیک به ارمنستان ارسال شد و هیچ دولتی کمترین کمکی به کشور نوپای ارمنستان ارسال نکرد.
رییس جمهور آمریکا، ویلسون، به امید آنکه به مرور زمان بر مخالفت نمایندگان انزواطلب مجلس سنای امریکا در مسئله دادنِ وکالت به او چیره خواهد شد در تعویق حل مسئله ارمنستان سهیم بود. فقط در پایان ژانویه7119 م بود که متفقین استقالل جمهوری ارمنستان را دوفاکتو شناختند.
، نخست وزیران انگلستان، فرانسه و ایتالیا )لوید جورج، میلران و ونیتی( 719 در آوریل7119 م در کنفرانس سان رِمو سرانجام به مطالعه مفاد قرارداد صلح با عثمانی پرداختند و در مورد مسئله ارمنستان تصمیم به ایجاد یک دولت ارمنی شامل قسمتی از ایاالت ترابوزان و ارزروم و وان و بتیلیس گرفتند. این طرح در یازدهم ماه مه همان سال به هیئت
نمایندگی عثمانی )وزارت امور خارجه فرانسه( تسلیم شد.
Woodrow Wilson
Gladston
9 A.Bensen
SanRemo
، متفقین به پیشنهادهای متقابل ترکیه پاسخ دادند. یادداشت متفقین که به امضای 717 در ژوئیه7119م. در کنفرانس شپا
میلران، نخست وزیر فرانسه، در 71 ژوئیه فرستاده شد در مورد ارمنستان شامل عبارت ذیل است:
ارامنه در شرایط توحش و بی رحمی بی سابقه ای قتل عام شده اند. به هنگام جنگ هنرنمایی های دولت عثمانی اعم
از کشتار و تبعید و بدرفتاری با زندانیان از هنرنمایی های سابقش در این گونه تبهکاری ها نیز فراتر رفته است. برآورد می شود که از سال7171 م به این طرف دولت عثمانی تحت عنوان بی اساس شورش قریب به هشتصد هزار نفر ارمنی را از زن و مرد و کودک قتل عام و بیش از دویست هزار نفر یونانی و دویست هزار نفر ارمنی دیگر را نیز تبعید و یا از خانه و کاشانه شان آواره کرده است.
دولت ترکیه نه تنها به سرپیچی از انجام وظیفه خود که حمایت از اتباع غیرترک امپراتوری در برابر غارت و جور و تعدی و قتل نفس باشد اکتفا نکرده، بلکه دالیل متعددی در دست است که ثابت می کند خود او مسئولیت رهبری و سازماندهی وحشیانه ترین حمالت به توده هایی را که وظیفه حمایت از آنان را بر عهده داشته به گردن گرفته است.به همین دلیل متفقین نمی توانند هیچ تغییری در مواد قرارداد مربوط به ایجاد یک ارمنستان آزاد بدهند.
در 11 ژوئیه7119م، شورای سلطنت در استانبول به اتفاق آراء )جز یک رأی( به امضای قرارداد رأی داد.
سرانجام در دهم آگوست7119م، تشریفات امضای قرارداد صلح بین ترکیه و متفقین در تاالر پذیرایی سِور صورت پذیرفت. آودیس آهارونیان از طرف جمهوری ارمنستان،که نه تنها به رسم دوفاکتو بلکه حقاً و واقعاً به رسمیت شناخته
شده بود، معاهده سِور را امضا می کرد. معاهده ای که دو ماده مهم از نظر ارمنستان در آن ذکر شده بود.
ماده :
ترکیه اعالم می دارد که همان گونه که قدرت های متفق قبالً شناخته شده اند، ارمنستان را به منزله یک کشور آزاد و مستقل می شناسد.
ماده :
ترکیه و ارمنستان و همچنین سایر قدرت های امضا کننده قرارداد موافقت می کنند که مسئله تعیین مرزهای بین ترکیه
و ارمنستان در والیات وان، طرابوزان، ارزروم و بتیلیس به حکمیت رییس جمهور آمریکا گذاشته شود و تصمیمات او را در این مورد بپذیرند و نیز بر هر گونه مقرراتی که برای دست یافتن ارمنستان به دریا و برای غیرنظامی کردن
سرزمین های عثمانی به ارمنستان تصویب شود صحه بگذارند.
spa
122 حکم داوری وودرو ویلسون رئیس جمهور ایاالت متحده آمریکا
)مقاله ...........................دکتر کارن خانلری(
وودرو ویلسون
مراحل مقدماتی
و هم پیمانان آن متشکل از نمایندگان بریتانیای 717 در تاریخ 11 و 13 آوریل 7119م.، شورای عالی قدرتهای متحد
کبیر، فرانسه، ایتالیا و ژاپن، تقاضاهای خود را به رئیس جمهور ایاالت متحده آمریکا بشرح ذیل مطرح کردند:
- اعطای اعتبارنامه به ارمنستان
- تعیین مرزهای بین ارمنستان و ترکیه توسط حکم داوری
711
در 711 11 مورد دوم همچنین توسط رئیس کمیسیون صلح، نخست وزیر و وزیر امور خارجه فرانسه، الکساندر میلران
713 آوریل 7119م. به ثبت رسید.
گنجانده شد و از طرف 711 این تقاضا رسماً به عنوان ماده 11 در معاهده »سور«
ارمنستان، ترکیه و حدوداً 19 کشوری که معاهده را امضاء کردند، تسلیم رئیس جمهور ایاالت متحده آمریکا گردید.
رئیس جمهور ایاالت متحده، وزارت امور خارجه، وزارت دفاع، هیأت دولت و گروه مربوطه به رهبری پروفسور
وسترمن
711
بررسی ها و پژوهشهای دقیقی را در این رابطه انجام داده و نهایتاً حکم داوری حکمیت را صادر نمودند.
از مقاله آرا پاپیان رئیس مرکز علوم اجتماعی مودوس ویوندی، و سفیر ارمنستان در کانادا که بصورت مقاله در سال 1993 میالدی در روزنامه آزگ
صفحه 7 بچاپ رسیده است.
9 Supreme council of Allied and Associated Powers
The Treaties of Peace, 1919-1923, vol. I. NY, 1924, p. xxxii
Alexandre Mileran
Papers Relating to Foreign Relations of the United States, 1920. Washington, 1936, v. III, p. 780
Treaty of Sevres
Wes terman
وودرو ویلسون حکم داوری خود را در تاریخ 11 نوامبر 7119م. میالدی امضاء کرد و آن را در 3 نوامبر 7119م.رسماً به شورای عالی قدرتهای متحد در پاریس ارسال نمود. عنوان کامل و رسمی این حکم بدین شرح است:
تصمیم رئیس جمهور ایاالت متحده امریکا در رابطه با تعیین مرزهای بین ارمنستان و ترکیه و داشتن مرز آبی برای کشور ارمنستان و تخلیه نیروهای نظامی ترکیه مستقر در مجاورت مرز ارمنستان – 11 نوامبر 7119م.
محتوای حکم داوری براساس حکم داوری ، حقوق و امتیازات جمهوری ارمنستان بر استان های والیات وان، بیتلیس، ارزروم، ترابیزون در امپراتوری سابق عثمانی، به مساحت 797،111 کیلومترمربع به رسمیت شناخته شدند. مساحت این سرزمینها به مراتب که در سال 7171م.بین دولت ترکیه و نیروهای 3 کمتر از سرزمینی بود که در ماده 11 پیمان آتش بس مودروس متفقین امضاء شد، بعنوان حقوق و تملکات ارمنیان شناخته شده بود. این کاهش مساحت در واقع به دلیل کاهش فاحش جمعیت ارامنه در اثر نسل کشی ارمنیان توسط دولت ترکیه آن زمان در سال 7171م.بود.
نقشه ترسیم شده توسط وودرو ویلسون و مرزهای ارمنستان و ترکیه ممهور به مهر دولتی
9 Mudrus truce treaty
وضعیت کنونی حکم داوری
و مشمول مرور زمان نمی گردد 779 حکم داوری قطعی و الزم االجرا می باشد
و وضعیت اجرائی آن وابسته به 777 سرنوشت آتی حکم نمی باشد. طبق حقوق بین الملل، در ماده 17 کنوانسیون هاگا در7191م. که در آن قوانین مربوط 771 به احکام داوری تصویب شده است، به طور کلی هیچ نوع قانونی برای لغو یا ابطال حکم پیش بینی نشده است.
بر اساس حقوق بین الملل، طرفین با پذیرفتن ارجاع دعوی، خود به حکم داوری ، اجباری و الزم االجرا بودن حکم رد حکم داوری از سوی هر یک از طرفین؛ 777 داوری حکمیت را بدون قید و شرط و به صورت قطعی می پذیرند.
تأثیری بر اعتبار و قطعیت حکم ندارد. از آنجایی که این درخواست داوری حکمیت غیر از کشورهای ارمنستان و ترکیه،
از طرف 73 کشور دیگر نیز تقدیم شده بود، لذا اجرای این حکم برای کلیۀ خواهان ها الزم االجراست. این کشورها در حال حاضر عبارتند از: بریتانیای کبیر، کانادا، استرالیا، زالند نو، افریقای جنوبی، هند، پاکستان، بنگالدش، فرانسه، ایتالیا،
ژاپن، بلژیک، یونان، لهستان، پرتقال، رومانی، جمهوری چک، اسلواکی، صربستان، کروواسی، سلونی، بوسنی و هرزگوین، مقدونیه و مونته نگرو.
اجرای این حکم همچنین برای کشور داور، ایاالت متحده آمریکا نیز الزم االجراست، چرا که موضع گیری رویکرد رسمی رئیس جمهور این کشور، تصمیم و موضع گیری کشور تلقی می گردد
771 و اقدامات ناشی از داوری حکمیت،
1 قطعی و برای اجرا الزامی می باشند.
ارمنستان به عنوان کشور عضو سازمان ملل متحد، می تواند از طریق دادگاه بین الملل این سازمان طبق ماده بند 3 شق الف و ب اساسنامه دادگاه بین الملل اعتبار حکم داوری حکمیت ویلسون را تأیید نموده و حقوق و امتیازات خود را بر اساس آن بر سرزمینهایی که توسط حکم داوری به ارمنستان اختصاص داده شده است، اعاده نماید.
اوضاع ارمنستان و ارمنیان پس از معاهده سور
)برگرفته از مقاله................دکتر کارن خانلری(
با وجود حکم داوری وودرو ویلسون ،معاهده سور نمایانگر و نتیجه یک سیاست موثر به نفع ارمنیان نبود و چیزی بود در
حد یک پیروزی و یک رویای زودگذر ،چرا که سنای آمریکا بر مداخله رئیس جمهوری صحه نگذاشت و همانطور که قبال نیز با عضویت ارمنستان مخالفت ورزیده بود.با فرا رسیدن سال 7119م. نمایندگان ارمنستان دریافتند که تاسیس
کشور یکپارچه ارمنستان آنقدر ها هم که آنها تصور می کردند ساده و آسان نیست.و زمانی که متفقین خود را آماده می
کردند تا سرزمین های عثمانی را ترک کنند ارامنه به تکاپو افتادند تا شاید یکی از دولت های اروپائی را به سوی خود
کشانده و آنرا به حمایت خود راضی سازند.آنها حتی راضی بودند برای نجات حیات خود کشور خویش را تحت قیمومت
یا تحت حمایت یک قدرت اروپائی قرار دهند اما این کار هم نتیجه ای عاید نساخت.
A Dictionary of Arbitration and its Terms (ed. Seide K.). NY, 1970. p. 32.
Wildhaber L. Treaty Making Power and Constitution. Basel-Stuttgart, 1971, p. 98
Sorensen M. Manual of Public International Law. New York, 1968, p. 693-4
A Dictionary of Arbitration and its Terms. Ibid, p. 27.
Wright Q. The Control of American Foreign Relations. NY, 1922, p. 38.
وقتی سرانجام قدرت های اروپائی ،سرزمین عثمانی را ترک گفتند،ارمنیان خود را با دو رقیب روبرو یافتند:
جنبش کمالیست ها به رهبری مصطفی کمال آتاتورک در ترکیه و جمهوری شوروی.
جمهوری شوروی پس از اقتدار در مناطق شمالی تصمیم گرفت ،دامنه قدرت خود را به کلیه سرزمین هایی که حکومت تزاری به ارث گذاشته بود وسعت دهد.بلشویک ها در آوریل 7119م. و فوریه 7117م. به ترتیب جمهوری آذربایجان و
گرجستان را از وجود عناصر مخالف پاک ساخته و حکومت کمونیستی در آن تاسیس کردند،کمی بعد نوبت ارمنستان رسید که در 11 دسامبر با زور به اتحاد جماهیر شوروی بپیوندد. در ترکیه آتاتورک با استفاده از موقعیت های مناسب و
خروج نیروهای متفقین توانست زمام امور را به دست گرفته و مقاومت مخالفین را یکی پس از دیگری درهم شکند.
بار دیگر اوضاع ارمنیان دچار دگرگونی شده و کشتارها آغاز گشت.آتاتورک در چارچوب جنگ هائی که به قصد حفظ استقالل کشور انجام داد،همان روشی را در پیش گرفت که اسالفش سالها و سالها قبل بدان عمل کرده بودند.
روستاهای ارمنی نشین در شرق کشور همانند روستاهای یونانی نشین در غرب،به محض آنکه به دست نیروهای آتاتورک فتح می شدند،یا غارت می شدند یا به آتش کشیده می شدند.آتاتورک در 7111م. در منطقه ازمیر،روستاهای متعددی را به خون و آتش کشید. این اعمال و رفتار تا سال 7117م. که آتاتورک به هدف تعیین شده خود یعنی تشکیل یک ملت یکپارچه و ترک رسید ادامه داشت.
با وجود ادامه کشتارها و نابودی ارمنیان مسئله ارمنی هیچگاه حل نشد.در قرار داد نهائی که در ژوئیه 7117م. در لوزان سوئیس میان ترکیه و قدرتهای اروپائی به امضاء رسید، هیچ بندی در خصوص ارمنستان و به یاد بیش از یک و نیم
میلیون ارمنی کشته و آواره در قرار داد گنجانده نشد. و اینچنین شد که امروز یک قرن از این فاجعه انسانی می گذرد هیچ کجا و در هیچ نقشه ای نامی از ارمنستان غربی ذکر نمی شود و بجای آن آناتولی شرقی نامیده می شود.قربانبان ارمنی این کشتار فجیع و هولناک تا کنون امیدوارند تا روزی دولت های به اصطالح مترقی و دموکرات این حق از دست رفته را برای ملت ارمنی باز ستایند.

V.V