01 agosto.2024 - ,الباانی قفقاز بقلم اسقف ارامنه اروپای شرقی و ایتالیا جصرت اسقف جاژاک بارسامیان ترجمه شده به فارسی

ترجمه شده به پارسی .

نفوذ مسیحیت به قفقاز و رابطه بین سه کلیسای ملی - آلبانیایی، ارمنی و گرجی - که در آن منطقه شکل گرفته اند، موضوع پیچیده ای است که کاملاً روشن نشده است. این که مسیحیت قفقازی به قرن اول بازمی‌گردد، سنتی است که به طور مشروع توسط همه کلیساهای منطقه به دست آمده و مشترک است، که در آن توجیه رسول‌گرایی خود را می‌بینند. به رسمیت شناختن مرحله دوم از فرآیند مسیحیت به همان اندازه مشترک است که به قرن چهارم بازمی گردد، زمانی که نخبگان پادشاهی قفقاز تغییر مذهب دادند و مسیحیت را به عنوان دین دولتی ترویج کردند. در این زمینه منحصر به فرد است که ما در مورد کشف مهم پالمپسست های آلبانیایی سینا صحبت می کنیم و ادعا می کنیم که آنها وجود اولین کلیساهای آلبانی قفقاز را در قرن اول تأیید می کنند.

سهم فوق العاده پالمپسست ها در شناخت تاریخ آلبانی و به طور کلی تر قفقاز به تاریخ ورود مسیحیت به آن سرزمین ها مربوط نمی شود. در عوض، آنها نشان می دهند که چگونه منابع ارمنی، به ویژه مورخ کوریون، وقتی از وجود سه الفبا در قفقاز صحبت می کردند - ارمنی، آلبانیایی و گرجی - برای ترجمه متون مقدس در آغاز قرن پنجم صحبت می کردند.

همزیستی کلیساهای ارمنی و آلبانیایی، حتی از قرن های نخست وجود آنها، آسان نبود. کلیسای آلبانیایی تحت تأثیر شدید کلیسای ارمنی قرار گرفت، به طوری که از قرون وسطی عمیقاً ارمنیزه شد. در واقع، یوست گیپرت، یکی از ویراستاران این دست نوشته ها، وابستگی نسخه آلبانیایی انجیل یوحنا را که در یکی از دو پالمپسست به نسخه ارمنی منتقل شده است، برجسته می کند. نمی توان پیچیدگی این روابط را نادیده گرفت و با استناد به معاهده ترکمنچای 1828 و الغای کلیسای آلبانی و تبعیت آن از آن، گفت که «ارمنی شدن» کلیسای آلبانی به اوایل قرن نوزدهم باز می گردد. ارمنی در سال 1836 به وصیت تزار نیکلاس اول.

اگر چنین بود، چگونه می‌توان توضیح داد که عریضه‌ای که مؤمنان آن کلیسا به تزار پیتر اول کبیر در سال 1724 برای استناد به حمایت حاکمیت در برابر مسلمانان خطاب کرده بودند، به زبان ارمنی نوشته شده بود، و دوباره به زبان ارمنی، کاتولیک وقت کلیسای آلبانیایی، عیسی حسن جلالیانت (1702-1728)، از نوادگان یک خاندان نجیب که برای مدت طولانی در رأس کلیسای کاتولیک قرار داشت، در آغاز تاریخ مختصر خود از سرزمین آلبانیایی ها را نوشت. از جمله مورخانی که پیش از او بودند، از جمله مورخان «ملت ارمنی ما» را نام برد؟

چرا کلیساهای آرتساخ (که ارمنی ها آن سرزمین ها را می نامند) که در مقاله ذکر شده و تحت صلاحیت کاتولیکوس آلبانیایی قرار دارند، فقط دارای کتیبه های ارمنی هستند که حداقل به قرن یازدهم تا دوازدهم باز می گردد، در حالی که هیچ اثری از آلبانیایی وجود ندارد. کتیبه ها؟ در واقع، هزاران کتیبه ای که توسط شرق شناس ایوسف اوربلی مورد مطالعه قرار گرفته و متعلق به کلیسای آلبانیایی است که در مقاله ذکر شده است، همگی به زبان ارمنی هستند و قدمت آن به قرن ها قبل از "ارمنی سازی" ادعایی آن کلیسا در اوایل دهه 1800 باز می گردد.

پرداختن به این موضوعات یک سؤال اخلاقی را مطرح می کند، به ویژه زمانی که تاریخ به زمان حال می گذرد، و ما باید مراقب باشیم که به تنش هایی دامن نزنیم که قبلاً باعث مرگ هزاران نفر شده و ده ها هزار ارمنی را وادار به ترک سرزمین خود کرده است. .
توسط خواجاق برسامیان

-https://www.facebook.com/share/p/AKDeZyBzkLTtkHa6/
- http://www.zatik.com/newsvisita.asp?id=3834

Vartanian